Een lokaal voedselingrediënt, zoals Nederlandse garnalen, reist soms de halve wereld rond om te worden verwerkt (bijvoorbeeld gepeld), naar een ander land om te worden verpakt, om uiteindelijk op je bord te belanden*. In ons huidige voedselsysteem zijn de bevoorradingsketens lang en ingewikkeld. Wat als je het voedsel dat je eet zou kunnen traceren tot aan de oorsprong?

Op de verpakking van een voedingsproduct kun je soms zien wat de oorsprong van een product of ingrediënt is. Als je bijvoorbeeld een biologisch product koopt, kan de verpakking informatie geven over of een ingrediënt uit één specifiek land komt, of dat er meerdere ingrediënten uit meerdere landen bij betrokken zijn. Dit verklaart echter niet de reis van het product of de ingrediënten.

In de hieronder samengevatte studie hebben we onderzocht naar welke informatie consumenten hunkeren als ze naar voedselverpakkingen kijken, in hoeverre ze de informatie die ze zien vertrouwen, en aanbevelingen voor de traceerbaarheid van voedsel.

University of Reading, ondersteund door het Europees Instituut voor Innovatie en Technologie (EIT), een orgaan van de Europese Unie.

Inzicht krijgen in de houding van Nederlandse consumenten ten opzichte van informatie op voedselverpakkingen en hun wens om voedsel tot aan de oorsprong te traceren.

Een kwalitatieve studie heeft plaatsgevonden in het Citizen Participation Forum met 56 deelnemers uit 17 verschillende landen in Europa. De deelnemers werden gerekruteerd via een professioneel panel. De deelnemers vulden een reeks activiteiten in, waaronder een vragenlijst en namen deel aan meerdere interactieve discussies.

De meeste deelnemers vertrouwen de informatie die zij op voedselverpakkingen lezen, maar niet volledig. Enerzijds geloven de deelnemers dat de informatie op voedselverpakkingen wordt gecontroleerd volgens de EU-voorschriften en -regels, zodat hun perceptie is dat de informatie nooit te veel van de waarheid kan afwijken. Anderzijds geloven de deelnemers dat marketingclaims ertoe kunnen leiden dat de verpakkingsinformatie niet waarheidsgetrouw is, zodat men niet volledig moet geloven wat men leest.

Velen willen weten waar hun voedsel vandaan komt. De deelnemers geloven dat lokale levensmiddelen duurzamer zijn, en soms zelfs dat lokale levensmiddelen gezonder zijn. Traceerbaarheid is dus een productkenmerk waaraan de deelnemers veel waarde hechten.

Hoeveel informatie de deelnemers verlangen, hangt echter af van de categorie producten waarnaar ze kijken. Voor fastfood zijn deelnemers niet happig op traceerbaarheidsinformatie. Maar voor verse producten zoals melk en eieren vinden deelnemers traceerbaarheid en transparantie erg belangrijk, en nog meer als ze op duurzaamheid gericht zijn.

De traceerbaarheid van levensmiddelen (ingrediënten) is dus belangrijk voor consumenten. Voedingsmiddelen die als duurzaam op de markt worden gebracht, zijn er het meest bij gebaat dat het product zo traceerbaar mogelijk is.

*Voor het artikel over Nederlandse garnalen en hun reis, klik hier.

Neem contact met ons op om meer over onze resultaten te horen of om meer te weten over hoe wij uw bedrijf of product het beste kunnen helpen om consumenteninzichten te benutten.

Wil je suiker in je koffie? Of misschien een zoetstof? Misschien wil je geraffineerde suiker helemaal uit je dieet schrappen en alleen nog natuurlijke zoetstoffen zoals honing of dadelsiroop gebruiken.

Onder consumenten is er al lang een debat over suiker. Hoeveel suiker is gezond? Welke soorten suiker smaken het best? Welke suikers zijn het gezondst?

In de hieronder samengevatte studie hebben we deze vragen onderzocht vanuit het perspectief van de consument, om inzicht te krijgen in hun ervaringen en meningen over alles wat met zoet te maken heeft.

University of Reading, ondersteund door het Europees Instituut voor Innovatie en Technologie (EIT), een orgaan van de Europese Unie.

Het perspectief van de consument op suikerconsumptie en suikeralternatieven begrijpen.

Een kwalitatieve studie heeft plaatsgevonden in het Citizen Participation Forum met 56 deelnemers uit 17 verschillende landen in Europa. De deelnemers werden gerekruteerd via een professioneel panel. De deelnemers vulden een reeks activiteiten in, waaronder een vragenlijst en namen deel aan meerdere interactieve discussies.

De meerderheid van de deelnemers gaf aan het gevoel te hebben te veel suiker te consumeren. Meer dan de helft van de deelnemers probeerde (of probeert actief) hun suikerinname te verminderen voor hun gezondheid, maar gaf ook toe dat zij suiker moeilijk te vermijden vinden.

De deelnemers zagen ‘geraffineerde’ suiker als een slecht soort suiker en ‘natuurlijke’ suikers in fruit of andere ‘natuurlijke’ ingrediënten als goed. Dus toen de deelnemers werd gevraagd hoe zij hun suikerinname verminderen, gaven de meesten van hen aan dat zij geraffineerde suiker proberen te vermijden en te vervangen door natuurlijke suikers zoals honing, dadelsiroop of fruit.

Hoewel kunstmatige zoetstoffen bedoeld zijn om consumenten te helpen de inname van geraffineerde suiker te verminderen, gaven de deelnemers de voorkeur aan het opofferen van de zoete smaak boven het gebruik van een kunstmatig ingrediënt. De meerderheid had een negatief beeld van elke vorm van “kunstmatige” suiker of zoetstof, waarbij velen “kunstmatig” gelijkstelden aan ongezond. Ook zagen de deelnemers elk product met kunstmatige zoetstoffen eerder als een marketingclaim dan als een gezondheidsvoordeel.

Vanuit het oogpunt van de consument kan suiker niet worden verminderd door het promoten van zoetstoffen die door de consument als kunstmatig worden beschouwd. In plaats daarvan zouden consumenten het meeste baat hebben bij levensmiddelen met minder geraffineerde suiker, aangezien zij bereid zijn een zoete smaak op te offeren voor de verminderde gevolgen voor de gezondheid.

Neem contact met ons op om meer over onze resultaten te horen of om meer te weten over hoe wij uw bedrijf of product het beste kunnen helpen om consumenteninzichten te benutten.

Je had wat room nodig voor een kerstdessert en zette het pak terug in de koelkast om het vervolgens een week later te vergeten. Nu besef je dat je het zou kunnen gebruiken voor het ontbijt van vandaag, maar het is verlopen. Gooi je het weg?

Velen van ons gooien over datum gekomen voedsel weg, zelfs als er een grote kans is dat het nog goed is. Perfect goed voedsel wordt vaak verspild omdat we liever vertrouwen op een geprinte datum dan op ons eigen smaak- en reukvermogen. Kunnen houdbaarheidsdata meer kwaad dan goed doen?

Wij wilden weten hoe consumenten omgaan met geprinte houdbaarheidslabels en hoe deze labels hun koopgedrag beïnvloeden. Letten mensen bijvoorbeeld op de etiketten van diepvriesproducten? Of gedroogd voedsel? Zijn mensen thuis even voorzichtig met houdbaarheidslabels als in de supermarkt? Dit zijn vragen die wij in onze studie hebben behandeld.

University of Reading, ondersteund door het Europees Instituut voor Innovatie en Technologie (EIT), een orgaan van de Europese Unie.

het doel was inzicht te krijgen in de houding van consumenten ten opzichte van houdbaarheidsetiketten en het consumentengedrag rond houdbaarheidsdata van voedsel in supermarkten te onderzoeken in vergelijking met thuis.

Een kwalitatieve studie heeft plaatsgevonden in het Citizen Participation Forum met 56 deelnemers uit 17 verschillende landen in Europa. De deelnemers werden gerekruteerd via een professioneel panel. De deelnemers vulden een reeks activiteiten in, waaronder een vragenlijst en namen deel aan meerdere interactieve discussies.

De grote meerderheid van de deelnemers vindt houdbaarheidsdata belangrijk en let daarop bij het kopen van levensmiddelen. Zij letten vooral op de houdbaarheidsdata van zuivelproducten, vleesproducten, zeevruchten, eieren en brood.

Meestal zeggen de deelnemers dat ze voor hun gezondheid huiverig zijn voor het eten van verlopen voedsel. Uit voorzichtigheid gooien ze dus voedsel weg, zelfs als ze denken dat het voedingsartikel waarschijnlijk nog niet bedorven is. Bovendien kopen de deelnemers het artikel met de verste houdbaarheidsdatum, zelfs als ze van plan zijn het meteen te gebruiken. Al met al geloven de deelnemers dat houdbaarheidslabels er zijn voor hun veiligheid, maar ze ontkennen ook niet dat houdbaarheidslabels bijdragen tot meer voedselverspilling.

Expiratie-etiketten kunnen consumenten helpen onnodige voedselverspilling te voorkomen, bijvoorbeeld door aan te geven hoe zij naast de aangegeven data ook hun zintuigen kunnen gebruiken om de veiligheid van hun voedsel te beoordelen.

Neem contact met ons op om meer over onze resultaten te horen of om meer te weten over hoe wij uw bedrijf of product het beste kunnen helpen om consumenteninzichten te benutten. 

European Institute of Innovation and Technology (EIT) Food

We begonnen met het interviewen van 7 deskundigen die werken met algen en producten op basis van algen. Met hun expertise ontwikkelden we hypotheses over de aantrekkingskracht van algen, en testten die met 111 consumenten uit 18 verschillende landen in het Citizen Participation Forum. Met een combinatie van vragenlijsten, polls, online discussies en foto-opdrachten legden we de perceptie van algen bij de deelnemers bloot.